Toen ik de kast opendeed en de grote blok klei bijna op mij viel, voelde ik geen andere keuze dan de klei vast te nemen en eraan te beginnen. Alsof het riep om aandacht na al die maanden daar gezeten te hebben... (je zou er bijna medelijden mee krijgen) Maar sindsdien heb ik me deze vakantie al beziggehouden met allerlei heel verschillende kleine beeldjes te maken. Toen een goede vriendin van mij langskwam hadden we samen daar buiten in de zon gezeten met klei in onze handen al luisterend naar Disney muziek. (want ja, mijn Disney-verslaving gaat maar niet over)

Mijn bureau begint de laatste weken op een soort van groeiende jungle te lijken, nu het aantal kleien beeldjes steeds blijft toenemen. Het lijkt een wereldje op zich te worden. Ik hou jullie nog wel op de hoogte hoe dit verder verloopt :)